Opis
Streszczenie: Artykuł dotyczy zagadnienia prawnej kwalifikacji urządzania gry w trzy karty na gruncie polskiego prawa karnego. Gra w trzy karty polega na tym, że bankier okazuje karty osobie przystępującej do gry, tasuje karty, wyrzuca jednocześnie wszystkie trzy karty na stół grzbietami do góry i błyskawicznie przekłada karty na stole. Wygrana zależy od wskazania przez gracza jednej karty wyróżniającej się kolorem. W razie trafnego wytypowania karty gracz wygrywa, w razie błędu traci postawioną kwotę. W doktrynie prawa karnego występują odmienne stanowiska odnośnie tego, jak prawidłowo kwalifikować grę tego rodzaju. Kwestia ta stanowi przedmiot rozbieżności między przedstawicielami doktryny prawa karnego. Cześć doktryny stoi na stanowisku, że gra ta zawsze jest przestępstwem, albowiem stanowi sposób oszukania. Ponadto brak w niej równości szans między grającymi, co ma przemawiać za jej oszukańczym charakterem. Zgodnie natomiast z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 16 lutego 1993 r. (sygn. akt III KZP 39/93) urządzanie gry w trzy karty zasadniczo stanowi wykroczenie. Niemniej jednak, jeżeli urządzający tę grę dopuszcza się nieuczciwych manipulacji, stosuje podstępne techniki gry, wówczas powinien ponieść odpowiedzialność nie za wykroczenie, ale za przestępstwo oszustwa.
Słowa kluczowe: kwalifikacja prawna, wykroczenie, przestępstwo, gra hazardowa, gra w trzy karty
Abstract: This paper concerns the question of legal classification three card monte game in polish criminal law. Three card monte (also known as find the lady) is a gambling game in which the dealer (also called a tosser), shows three cards, shuffles them, places them face down, and invites spectators to bet they can identify the location of a particular card after the cards have been moved around face down by the dealer. When player correctly identify the card, he wins. If player badly betting on the card, he lost money. Doctrine of polish criminal law and jurisdiction are not agree how to properly classificate this illegal behavior. Part of doctrine considered that three card monte game should be always classified as a crime, because this game is way of cheating. They considered in that type of game there is no equal chance between the players. According to the judgment of the Supreme Court 16 February 1994 (signature III KZP 39/93) and other part of doctrine three card monte game is only a misdemeanour, not an offence. There is a possibility to classificate this game as a crime, when banker (tosser) use insidious manipulation and fraud the game. This fraud circumstances should be whenever proved in court proceedings.
Keywords: legal classification, misdemeanour, offence, gaming, three card monte